Ja, we zijn sterke buitenmensen, niet vies van het stevige werk.
Met de poten in de aarde, netels en stekels, geurig zwerfvuil, tot de knieën in de gracht, achtervolgd door wespen...
We kunnen dus tegen een stootje, of met andere woorden, we zijn niet van suiker.
Maar toch... dit beestje kennen we (nog) niet. Ik weet niet of ons gestel hier volledig klaar voor is.
We beperken de werking dus tot het hoogst noodzakelijke.
Het gras begint te groeien, onkruid ook én de buxusmot wordt wakker.
Trouwens, er moeten nog een hoop planten en fruitbomen in de grond. Nu of nooit!
Dus we verdwijnen niet geheel uit het straatbeeld maar de focus ligt op de gezondheid.
De vraag is wanneer we terug op volle sterkte gaan zijn.
Ik wens je veel weerstand!